Opinie, stanowiska, polemiki

W programie „Wiadomości” (TVP 1), 29 kwietnia, o godz. 19.30 został wyemitowany materiał „Kontrowersyjne wydatki samorządów”. Przedstawiono w nim tezy, z którymi trudno się zgodzić i które wymagają komentarza.

Nie słychać w poważnych mediach pretensji, że władze państw nie przewidziały rok czy dwa lata temu, że w 2020 roku choroba zaatakuje wszystkie kontynenty i zamrozi światową gospodarkę. Zdaniem Onet.pl epidemię koronawirusa i jej skutki dla światowej gospodarki miał przewidzieć prezydent Krakowa, który w latach korzystnych dla gospodarki powinien był dochody własne miasta lokować w bankach lub w formie depozytu u Ministra Finansów.

21 kwietnia br. w krakowskim wydaniu „Gazety Wyborczej” oraz w portalu Krakow.Wyborcza.pl ukazał się artykuł „Trzydzieści laptopów to za mało” autorstwa redaktor Olgi Szpunar. Dziennikarka podejmuje w nim istotny z punktu widzenia wielu mieszkańców temat wsparcia dla uczniów nieposiadających sprzętu potrzebnego do nauki zdalnej. Niezwykle doceniam aspekt informacyjny wspomnianego materiału, w którym autorka przybliża czytelnikom inicjatywy Krakowa, a także lokalnych firm i organizacji pozarządowych, skierowane do krakowskich uczniów. Należy jednak uściślić zawartą w nim informację dotyczącą liczby sprzętu komputerowego, na którego zakup pozwala Miastu Kraków dotacja w wysokości 100 tys. zł przyznana w ramach konkursu grantowego „Zdalna szkoła”.

W artykule „Uczniowie mają już dość”, który ukazał się 18 kwietnia w „Gazecie Wyborczej” oraz w portalu Krakow.Wyborcza.pl, redaktor Olga Szpunar odniosła się do kwestii związanych z kondycją psychiczną uczniów oraz wsparciem im udzielanym przez szkolnych psychologów i pedagogów. W kontekście opublikowanego materiału warto uzupełnić, że oprócz pomocy specjalistów, pracujących w krakowskich szkołach, mieszkańcy mogą korzystać także ze wsparcia pracowników ośmiu poradni psychologiczno-pedagogicznych działających w Krakowie. Z myślą o uczniach i rodzicach uruchomiły one bezpłatne telefony wsparcia, o czym informowaliśmy m.in. za pośrednictwem Portalu Edukacyjnego Miasta Krakowa, portalu Magiczny Kraków oraz serwisu prasowego Urzędu Miasta Krakowa 14 kwietnia.

Nawiązując do artykułu Jolanty Tęczy-Ćwierz, który ukazał się w „Dzienniku Polskim” 17 kwietnia br. pod tytułem „Nauczyciel szczerze o edukacji zdalnej. To przewrót, na który nie byliśmy gotowi” – zwłaszcza do zawartego w nim zdania: „Jeśli nauczyciele chcą się rozwijać, muszą za to płacić z własnej kieszeni” – informuję, że nieprawdą jest, iż nauczyciel, chcący doskonalić swój warsztat pracy, pozostaje z tym problemem sam, a już na pewno, że sam to doskonalenie musi sobie sfinansować.

W odpowiedzi na tekst „Koronawirus w Krakowie. Czy piesi nie będą musieli dotykać przycisków na przejściach?”,  jaki ukazał się 17 marca na stronie gazetakrakowska.pl pragnę poinformować, że decyzje podejmowane w tym zakresie przez służby miejskie w Krakowie wynikają wyłącznie ze specyfiki zastosowanych rozwiązań i z dynamiki sytuacji, z jaką mamy do czynienia.

Lokale użytkowe, o których mowa w artykule prasowym zostały przeznaczone na wynajem w trybie przetargu. Wynajęte przez przedsiębiorcę pomieszczenia  udostępnianie są firmom i podmiotom realizującym usługi na ternie Krakowa i okolic, celem zakwaterowania pracowników. Najem ten więc nie stanowi krótkoterminowego najmu turystycznego

11 lutego 2020 r. na portalu internetowym wyborcza.pl ukazał się artykuł Angeliki Pitoń, „Na Rynku coraz ciaśniej. Artyści uliczni będą musieli się wynieść poza centrum Krakowa”. Zarówno tytuł artykułu, jak i jego treść komunikują oczywistą nieprawdę, że artyści uliczni nie będą mogli prowadzić swojej działalności w centrum Krakowa, z wyjątkiem 15 performerów, którzy mieliby mieć prawo do prezentacji na tym terenie.

W artykule „Parking zamiast drzew” (Gazeta Wyborcza z 5 lutego br.) autorstwa Pani Redaktor Magdaleny Kursy wkradł się błąd. Wbrew informacji zamieszczonej w materiale, przedmiotem postępowania o wycinkę nie są głównie drzewa owocowe.

W sobotnim artykule „Podwójne standardy prezydenta Majchrowskiego. Niejasne decyzje personalne w urzędzie miasta”, redakcja „Dziennika Polskiego” po raz kolejny udowodniła, że jest w stanie bez problemu zrezygnować ze zdrowego rozsądku na rzecz z góry przyjętej tezy. Dziennikarze – przedstawiający się zawsze jako obrońcy słabszych i pokrzywdzonych – uparcie udają, że nie widzą żadnej różnicy między osobami, którym zarzuca się popełnienie przestępstwa urzędniczego a osobą, której współpracownicy zarzucili krzywdzenie podwładnych.